Fotografie , mijn lang leven

Van het "Kleine wereldje" duiken we terug midden in de onaardse en woeste schoonheid van het verre IJsland. Het geothermisch gebied van LEIRHNJÚKUR hebben we achter ons gelaten. Na een overnachting naast de thermische stoom centrale  van Krafla (we mochten daar niet staan, maar niemand kwam ons wegjagen...dus ... "wie niet waagt, blijft maagd" is immers onze leuze ). Om 4uurs'ochtends stonden we op om  ten laatste, tegen 5uur,  te voet te vertrekken naar de vulkaan LEIRHNJÚKUR. Het plan was om de zonsopgang helemaal bovenop de vulkaan te beleven... Deze vulkaan heeft 25 jaar geleden nog eens flink van zich laten horen, maar is nu relatief stil en rustig. Al bij al is "rustig en stil" heel subjectief in dit wondere IJsland .  In de gekoelde rugzak snelwerkende insuline, druivensuiker (voor als het nodig is), genoeg water, een half brood en de glucose controle strips. Ik was er helemaal klaar voor...

't Was de eerste keer in mijn leven dat ik boven op een (nog steeds actieve) vulkaan zou wandelen... woooww ! Wat een gevoel !!

Door dit barre landschap moesten we niet stappen, er was een redelijk goede kiezelweg naar boven. We hadden weer geluk... 't regende niet, er stond een aangenaam briesje, het was ongeveer 5 graden, in de verte kleurde de IJslandse hemel bloedrood...

Als je denkt dat we hier ons leven riskeren... niets is minder waar hoor. We blijven netjes binnen de afgebakende perimeters die de IJslandse overheid ons oplegt. Wie daar overgaat... tja, die moet achteraf niet komen klagen natuurlijk. Op heel dit vulkaan landschap is er een constante monitoring, op trillingen, bevingen,soorten gas, temperatuur verschillen, enz,enz. Als deze gemeten waarden, abrupt veranderen, dan wordt heel het gebied afgegrendeld en moet echt iedereen weg. De IJslanders nemen de veiligheid echt serieus ! Dus, waarde bezoeker... er was geen alarm (er zijn gratis apps voor !), we konden die ochtend heel veilig de vulkaan intrekken...

Het gevoel om op een andere planeet verzeild te zijn werd met de minuut sterker... Al deze enorme rotsblokken die je hier verspreid ziet liggen zijn allemaal door de vulkaan uitgespuwd. Er zitten joekels bij van meer dan 10 meter lang en 3 tot 4 meter breed... Kan je je voorstellen wat een enorme natuurkrachten er in zo'n vulkaan schuilen ?? Die enorme rotsblokken zijn echt tientallen kilometers ver weg geslingerd uit de krater van deze vulkaan... Niet te geloven he ?

Vulkaan

De vulkaan krachten

zijn onvoorstelbaar machtig

ik voel me heel klein...

Bloedrood

Een bloedrode zon

laat de IJslandse vlakte

geeuwend ontwaken

Deze vreemde wereld komt echt mysterieus over in de rode ochtendzon... Je hoort alleen de wind, er zijn geen vogels, geen geritsel van kleine diertjes... IJsland in al zijn brutale schoonheid. Ik ben echt verliefd op dit bizarre land !

Als we dan wat hoger zijn op de berg, veranderd het landschap heel fel... Er groeit hier niets meer, geen grasje, geen korstmosje, niets, absoluut niets. De kleuren van dit vulkaanland zijn ongezien ! Uit ontelbare spleten en kieren ontsnappen vulkaan gassen, je hoort dit pas van hier boven, het is een constant sissen, puffen en steunen... 't lijkt wel of deze enorme vulkaan leeft...

De ontelbare oker kleurschakeringen, de vele blauw tinten van zwavelzuur stromen, de chemische troep die hier overal aangekoekt te vinden is ... het is van een onvoorstelbare schoonheid in onze ogen ! De kleuren die je hier ziet, zijn echt de kleuren van dit land. Er is heus niets aan gefotoshopt (Moest ik dat doen, dan zou ik ook mijn eigen bedriegen, zo stom gaan we niet doen hé ).

Sprookjesachtig

De vulkaan kleuren

lijken echt wel te leven

zo sprookjesachtig

We zijn bijna boven aan de kraterwand... De bloedrode glans in het ochtendlicht is veranderd in een roze rood met diep blauwe accenten. In de verte zien we nog de enorme geisers van de geothermische elektriciteit centrale 'Krafla'. Hier maken de IJslanders gratis elektriciteit en vervoeren ze heet water naar de steden om de huizen, fabrieken,enz te verwarmen. Wist je dat elektriciteit en water gratis zijn in IJsland ?  Op de flanken van de vulkaan passeren we een zuur water meertje... Het is ongeveer 40 meter breed. In deze chemische troep wil je echt niet vallen hoor...  Het stinkt als de pest, het is enorm giftig en super zuur... maar 't is van een ongekende schoonheid !

Bergflank

Er drijven gassen

geboren uit de vulkaan

over jouw bergflank

In nog geen halve minuut kan het licht hier totaal veranderen !

Had ik je al verteld dat IJsland een waar paradijs is voor een natuurfotograaf ?

Weer een stukje hoger, we zien meer en meer van het land beneden, we kunnen alsmaar verder kijken.

Links zie je meer details van de geothermische centrale Krafla. Rechts boven zie je de vulkaan krater al opdoemen... dat is ons doel, daar moeten we overgaan om in een echt heel barre en bizarre wereld te stappen...

Maar dat... Dat is dan weer voor een volgend logje

Geisers 

Land van vuur en ijs

waar geisers, wolken zoenen

en de lava vloeit

Zo, we zijn aan het eind van 'In de vulkaan Leirhnjúkur' , part 1 gekomen.

Volgende aflevering stappen we over de vulkaankrater en neem ik jullie mee in een onvoorstelbaar wondere wereld...

'k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en haiku woordjes van eigen kweek .

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom natuurlijk  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

In ons kleine bloemen en kruidentuintje is er altijd wel wat te beleven en te zien...

Als je diep in het kleine wereldje duikt, met de Canon 180mm macrolens op de Sony nex-7 geschroefd, kan je dingen ontdekken die je met het blote oog amper ziet.

In talloze natuur docu's op tv, heb ik met verbazing gezien hoe gewone mieren bladluizen bijhouden om ze te 'melken', net zoals de boer koeien houd voor hun melk en vlees. Een lange rij van bladluisjes op de stengels van onze margrieten trok mijn aandacht...  Hoe groot was mijn verbazing, toen ik zag hoe mieren die stroom bladluizen begeleiden naar hun mierennest, ergens onderaan de margrietenstengels. Wat ik in die docu's zag, kon ik nu met eigen ogen zien ! De bladluizen worden daar door de mieren 'gemolken'. In plaats van melk scheid de bladluis een suikerrijke vloeistof af, die door de mieren als een echte lekkernij wordt beschouwd. In ruil voor die zoetstoffen beschermen de mieren de bladluisjes tegen al hun vijanden. De natuur zit toch fantastisch in elkaar hé !

Nu ja, ik weet het wel, met deze bladluis en boer-mieren foto's ga ik zeker geen prijzen winnen, 't is maar om je een idee te geven hoe het kleine wereldje zijn zaakjes voor elkaar heeft.

Samenwerking

De samenwerking

bij bladluizen en mieren

is wonderbaarlijk

Stalvlieg

Een bruine stalvlieg

hangt hier ondersteboven

aan die groene plant

Vlinders zijn mooi, dat zal iedereen wel beamen... Maar voor een vlinder, vlinder is, gaat het beestje eerst als een rups door het leven... En rupsen, tja... die hebben een onstilbare honger. De ene soort al wat meer dan de andere. In onze bloemen en kruidentuin mogen de beestjes alles eten wat ze willen, er is hier voedsel genoeg .  Op een zwoele zomeravond zag ik beweging en opvallende kleuren in ons gras, het was de oranje zwarte rups van de  Sint-Jacobsvlinder (Tyria Jacobaeae).

'k vond het eigenlijk wel een mooi beestje, met dat fel oranje en dat diep zwart. De diertjes in het gras fotograferen vond ik niet echt mooi, 'k heb (met enige moeite) een rupsje op de stengel van een witte margriet kunnen krijgen, daar was beestje veel fotogenieker en kon ik de achtergrond lekker wazig krijgen

Mijn model

Een oranje rups

toont zich van haar mooiste kant

ze is mijn model !

Rups

Een oranje rups

met kleine zwarte pootjes

word straks een cocon

In de zomer kan het soms eens regenen, je weet wel, heel effe een mals regenbuitje, op een zwoele warme zomeravond is die kans heel groot... Ook hier dus, ons terras was amper nat gedruppeld toen de zon alweer de bovenhand kreeg. Het kleine rupsje was een klein beetje nat van het regenbuitje. Die piepkleine waterdruppeltjes, flonkerend in de avondzon... dat vond ik best mooi

Sint-Jacobsvlinder

Van rups naar cocon

tot je herboren wordt als

Sint-Jacobsvlinder

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

'k hoop dat je van mijn macro fotografie en haiku woordjes van eigen kweek hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens in 't volgende blogje

Dirk