Fotografie , mijn lang leven

Wij,  (ons madam en ik) + onze buurman (én zijn madam), hebben samen een leuke traditie opgebouwd 

Namelijk, elk jaar genieten we samen van een verlengd fiets weekendje ergens in Nederland. Dit doen we nu al een tiental jaar en het bevalt ons elk jaar meer en meer .  We zijn geen kilometer vreters, we maken kleine ritjes van 40 tot max 60km per dag. We hebben zo Nederland langs alle kanten al gezien en we zijn 'verliefd' op dat mooie vlakke land (alhoewel, als je in de Veluwe fietst bijvoorbeeld, daar vind je taaie heuveltjes hoor ). Op culinair vlak zijn onze noorderburen aan een grote inhaal slag  bezig ! Je kan er verdomd lekker eten hoor én dat meestal voor eerlijke prijzen. (Je moet 'De Bonte Koe' in Garderen eens proberen ! Toppie hoor )

Alleen... ik begrijp de Nederlanders hun liefde voor pindakaas of bami met een schijfje ananas niet... Die rotzooi vind ik nu echt niet te vreten (ja hallo kroket, begin ik nu ook Hollands te praten, alsjemenou ! )

In deze fiets vakantie-serie was onze "thuisbasis" een leuke B&B, in een oude boerderij, ergens in "the middle of nowhere" in Woudbergen. Een klein dorpje, waar de tijd nog wat achter hinkt en waar het zalig vertoeven én heerlijk rustig  is. Iedereen kent daar iedereen nog... Iets heel kostbaars dat spijtig genoeg in ons kleine Vlaanderen stilletjes & onmerkbaar aan het verdwijnen is...

Normaal slaap ik graag wat uit (ik ben van nature uit wat lui...) , maar op vakantie ben ik meestal heel vroeg uit de veren, nog vòòr de haan heeft gekraaid sta ik al fris gewassen buiten, genietend van de vroege ochtendmist, de ochtenddauw heeft de aarde nog amper bevochtigd...  De stilte kan je hier bijna aanraken... Zalig !

De zon klimt traag over de horizon, een paar spinnenwebben trekken mijn aandacht... Die zijden architectonische vangnet-hoogstandjes van de spinachtigen vind ik fascinerend !

Spinnenweb

In een spinnenweb

glinsteren dauwdruppeltjes

in de ochtendzon

In de weide naast onze B&B, hadden de koeien me opgemerkt... Ze dachten heel zeker dat ik de boer was en kwamen heel nieuwsgierig naderbij.

Het was een mooi tafereeltje vond ik... Koeien opduikend uit de mistige nevels ... ergens diep in de vruchtbare Hollandse polders.

Soms zie je van die echt rare dingen... Een koe die zoals een wolf begint te 'huilen', met haar kop naar de zon (of de maan ?) gericht... Het was een geloei van hier tot in Tokyo, amai ni ! Zo'n koebeest kan flink wat kabaal maken. De loei decibels waren niet te meten ! Maar kom, ik heb er een leuke foto aan overgehouden . De blues legende, 'Howlin Wolf' heeft er niet aan

Ochtenddauw

In het sappig gras

klets nat van de ochtenddauw

grazen de koeien

Het wordt een mooie dag om te fietsen, dat is nu wel duidelijk...

We schrijven 5uur in de ochtend, de eerste zon verwarmt het land en laat mist nevels groeien. De lens heeft wat moeilijk door de condens... elke x minuten moet ik de lens droogwrijven met speciale poetsdoeken voor optisch spul. Dat beetje extra werk neem ik er graag bij, op dit uur proef ik de magie en de ziel van het land... een krekel tsjirpt , het snuivend grazen van de koebeesten... volmaakte rust ! Mijn mijmeringen ontmoeten hier Zjef Vanuytsel's lied , "De zotte morgen'... 't Waren Zen momentjes hoor !

De nacht sluipt weg de lucht verbleekt,
De schimmen vluchten zwijgend
En aan de verre horizon
Begint de zon te stijgen

En daar trekt uit de nevel op
De klaarte van de dageraad
Met in zijn schoot geborgen
De zotte morgen


(Klik hier voor:) Zjef Vanuytsel - De zotte morgen

Zelfde plaats als vorige foto, maar ipv 'portret' (rechtopstaande foto) mode, wil ik het mistige land proeven in 'landscape (liggende foto) mode'. Rechts in de foto zie je reeds het prille ochtendrood opduiken in het door de mist subtiel gefilterde ochtend licht... Ergens begon een haan te kraaien ...Ik krijg honger, mijn suikerspiegel moet dringend opgekrikt worden

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

'k hoop dat je genoten hebt van mijn vroege ochtend fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd...

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens in 't volgende blogje...

Dirk

Van de winter in Oostenrijk vliegen we terug naar 2013, in de mega zaal "Vorst Nationaal" in Brussel genoten we van de meeslepende muziek én de unieke uitstraling van Leonard Cohen.

Een weetje... Na het optreden heeft die grote artiest nog 10 extra bisnummers gebracht ! Astemblieft

Ik probeer bij elke foto een link van het liedje dat Leonard toen zong te plaatsen.  Ik kan mis zijn natuurlijk, maar kom... is dat erg ?

Ik zou zeggen... Geniet van mijn (illegale !) foto's én de gouden stem van Leonard, het fantastisch zangkoor en de ongelooflijk talentrijke begeleiding muzikanten.

(ps, in mijn Leonard Cohen blogje van 17 maart 2018 kan je (na)lezen waarom mijn foto's illegaal zijn )

 Dance Me to the End of Love - Leonard Cohen

Het is ongelooflijk, hoe een handvol muzikanten , een zangkoor bestaande uit 3 bevallige dames en 1 zanger zo'n hemelse muziek kunnen brengen.

Leonard brengt met zijn enorme passie en uitstraling heel de zaal in beroering... het is muziek die me echt raakt, kiekebisj kreeg ik ervan !

Passie

De zanger is oud

maar hij zingt zijn lied vol vuur

en echte passie

Leonard Cohen - So Long, Marianne

Het lied van 'Suzanne' kent iedereen wel. Veel zangers hebben er hun eigen versie van gemaakt. Persoonlijk vind ik 'Suzanne' één van Leonard's sterkste songs. Ook de dichter, de poëet die Leonard was heeft in dit lied het beste van zichzelf gegeven.

Dat Leonard zichzelf begeleid op een Ovation Adamas gitaar vond ik hemels. Dat is nu juist dé gitaar wiens klankrijkdom me in vervoering brengt... Het is dé Stradivarius klank onder de gitaren (maar dat is mijn persoonlijk oordeel)

wat flarden uit de song tekst...

Dan neemt Suzanne je bij de hand
En ze leidt je naar de rivier
Ze draagt vodden en veren
Die bij het Leger Des Heils vandaan komen
En de zon stroomt naar beneden als was het honing
Op onze vrouwe van de haven
En ze toont je waar te kijken
Tussen het afval en de bloemen
Er zijn helden in het zeewier
Er zijn kinderen in de ochtend
Ze snakken naar een beetje liefde
En zo zullen ze altijd blijven snakken
Terwijl Suzanne de spiegel vasthoudt

Leonard Cohen - Suzanne

Als je naar een optreden van Leonard gaat, wordt je getroffen door zijn overtuigende passie, die man geeft zich echt aan zijn publiek ! Een huivering van ontroering en bewondering golfde door Vorst Nationaal !

Zo'n gevoel kan je echt niet onder woorden brengen, je moet het zelf aanvoelen

Een reus

Die oude zanger

geknield zoals hij daar zat

is echt wel een reus

Leonard Cohen - Anthem

Op een enorm doek naast het podium werd het optreden geprojecteerd, er waren meerdere filmcamera's tegelijk aan de gang. De beelden werden live & vlekkeloos door de regiekamer op het witte doek geprojecteerd. Het was indrukwekkend !

 A Thousand Kisses Deep - Leonard Cohen

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

'k hoop dat je genoten hebt van mijn (illegale) fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd...

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens in 't volgende blogje...

We zullen wel zien over wat en wanneer hé

Dirk