Fotografie , mijn lang leven

Van uit ons bloementuintje keren we terug naar het Hallerbos... woensdag ochtend, bijna 7uur...

Op dat moment stond de zon heel laag en pal voor ons, haar gouden gloed overspoelde het bos, het tegenlicht is overweldigend. Om het licht hier beheersbaar te houden zet ik de lichtmeting op spot meting en meet het licht op de min of meer donkerste boom. Op deze manier is alles nog redelijk mooi belicht en kon ik de gouden tinten mooi vangen . Als je niet wil (of niet kan) werken op spot meting, dan moet je minimaal 1 tot 2 stops overbelichten, anders is je foto gegarandeerd uitgebeten (verbrand) door het felle licht.

Gloed 

Een warm gouden gloed

overspoelt het Hallerbos

met zachte kleuren

 Dat we die dag ongelooflijk veel geluk hadden met het mooie licht, moet ik niet meer vermelden zeker ?  Je voelt als het ware hoe het gouden licht het Hallerbos streelt... Het is dan ook een heel fijn gevoel om daar midden in te mogen staan... én om dit gebeuren te kunnen fotograferen !

Adembenemend

Met gouden kleuren

verft de zon het Hallerbos,

Adembenemend !

Overal in het bos zie je zachte, gouden lichtlijnen over de bodem glijden. Het is een enorm kleur en lichtfeest dat niet echt lang duurt. Als de zon boven een zekere hoogte is gekomen, is al deze licht magie verdwenen... Op deze momenten kan je het gegeven dat fotografie, schilderen met licht is, echt wel heel letterlijk nemen !. Voor de natuurgenieter én de fotograaf in mij waren het super momentjes, dat kan ik je verzekeren hoor .  In het Hallerbos moet je op de wandelwegen blijven, tussen de hyacinten wandelen is absoluut verboden ! Maar gelukkig had ik de 100-400mm lens op mijn camera geklikt, zo kon ik lekker inzoomen op plaatsen waar we niet mogen komen .

Fotosynthese

Een baby boompje

smult van het warme zonlicht.

Fotosynthese...

Hoe kleine onbeduidende plantjes zo mooi en zo groots kunnen zijn in het juiste licht... Less is more is hier wel op zijn plaats denk ik ! Het subtiele spel van licht en schaduwen !

In dit zachte gouden licht hoor je overal geritsel van onzichtbare dieren die wakker worden en hun ochtendkostje bij elkaar scharrelen, hier hoor je nog de vogeltjes vrolijk kwetteren, er stond geen zuchtje wind, alles was roerloos, stil, geen blad bewoog... een aangenaam frisse geur streelt mijn reukorgaan als de zon het nat van de ochtenddauw doet verdampen... Zalig !

Model

Een foto model

staat te pronken in het licht

een lief klein boompje

Volledig uitgezoomd op 400mm, met de lens volledig open, kan ik heel mooi objecten isoleren uit de achtergrond. Deze heel mooi zon-belichte varen stond ongeveer 20 meter verder, midden in een hyacinten tapijt... In deze omstandigheden is een lange zoomlens heel goed gereedschap

Op momenten als dit hadden we echt ogen te kort... Overal, maar dan ook overal, konden we heel mooi belichte plantjes, bloemen, bomen, enz zien en bewonderen...  Het zacht gouden zonlicht, heel subtiel gefilterd door de eerste lenteblaadjes was van een zeldzame schoonheid... Zo'n uitzonderlijk mooie licht omstandigheden is het mooiste geschenk dat je aan een fotograaf kan schenken .  Eens de zon hoog boven de bomen staat, kan je onmogelijk nog zo'n foto's maken. Als je dit zalig mooie licht zelf wilt zien en voelen, dan moet je echt vroeg uit je bedje komen

Hier heb ik terug gebruik gemaakt van de beperkte scherptediepte als ik de lens uitzoom tot 400mm en de lens volledig opendraai (laagste f-waarde), om de aandacht te trekken naar de eerste fris groene lenteblaadjes van de bomen. Het bos zelf verdwijnt in de onscherpte van de achtergrond, maar eist nog wat subtiele aandacht in zijn oker en bloemenkleuren.  Een heel mooie eigenschap van die lens vind ik.

Als de blaadjes aan de bomen volgroeid zijn, dan krijgen de hyacinten niet genoeg licht meer en verdwijnen ze...  (om volgend jaar weer in volle glorie te verschijnen natuurlijk !)

Het ritme van de natuur... Het is toch wonderbaar geregeld hé ?

Zo, we zijn aan het eind van dit "Hallerbos Part 2" logje gekomen.

In het volgend blogje publiceer ik ... tiens, dat ik het zelf nog niet weet eigenlijk ... Weet je wat ? We zien nog wel (wat sluikreclame maken voor mijn eigen blogwinkel mag wel hé )

'k hoop dat je genoten hebt van mijn Hallerbos fotografie en haiku woordjes.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom

Salukes, en graag tot wederzien

Dirk

Vanuit de IJslandse vulkaanwereld, maken we terug een sprong naar ons kleine bloemen tuintje en de lente bloesems, die toen (begin mei) weelderig groeiden.

Nog steeds gewapend met de 180mm macrolens + 1.4 extender tussen de camera body en lens geschroefd (had ik in feite een 252mm macro lens) ging ik op zoek naar lente schoonheid en mooi licht

In de honderden jaren oude boomgaard rechtover ons huis, overleven koppig nog een paar stokoude hoogstam appel en kriekenbomen, als die oude kromgegroeide reuzen hun bloesems laten bloeien, dan is dat zeker een lust voor het oog 

Bloesems

Die lente bloesems

fleurig en maagdelijk wit

zijn schitterend mooi

Het woordje Fotografie heeft zijn oorsprong uit het Griekse 'schrijven met licht'... In het tijdstip dat de zon ondergaat of opkomt, ga ik dan ook graag "op zoek" naar "mooi licht". Moeilijk is het niet, je moet gewoon leren zien . Mijn vroegere teken leraar, Walter Brems, leerde ons het verschil tussen 'kijken' en 'zien'...

Soms zie je tussen de schaduwen van de bomen een flintertje ondergaande zon, dat een paar blaadjes zo heel mooi kan oplichten, heel eventjes maar... Als je goed 'ziet', dan heb je aan dat 'even maar' meer dan genoeg  Ik gebruik heel zelden een flits, soms eens als invulflits bij een reportage met hard zonlicht, om de lelijke schaduwen onder de mensen hun ogen, neus en kin weg te flitsen, soms eens bij nacht , waar ik de flitser een paar meter verder zet om een apart sfeertje te creëren, maar in het gouden uurtje dat de zon ondergaat, flits ik nooit... de beste flitser die je hier maar kan dromen is onze zon .  Een technisch weggevertje: hier heb ik de camera ingesteld op centrum punt lichtmeting, zo krijg ik de achtergrond lekker donker en springt mijn onderwerp eruit.

Een flinterdun streepje warm zonlicht is al genoeg om een struikenpartij op te fleuren. Deze foto is ook met de 180mm macro gemaakt, alleen ben ik 20 meter verderop gaan staan, om dit breder beeld te krijgen.

Licht

Een streepje zonlicht

laat de struiken opfleuren

schenkt ze mooi, warm licht

Vergeet-me-nietjes vind ik een van de mooiste bloemen die hier zomaar groeien. Bij fotografie van deze piepkleine bloemetjes moet je echt wel rekening houden met de flinterdunne scherptediepte van een macro lens. Gebruik makend van deze minimale scherptediepte eigenschap én het mooi warm zachte strijklicht van de ondergaande zon is het echt heerlijk fotograferen ...

De 180mm macro lens heeft als grootste opening f3.5, maar met de 1.4 extender komt daar 1 stop bovenop. Dus, de grootste opening mét 1.4 extender is f5. (Deze foto = f5, iso 100 en 1/300s sluitertijd). Wat nog heel goed te doen is vind ik Er is een oude fotografie vuistregel die zegt dat je sluitertijd minstens even lang moet zijn als de lengte van je lens (in mm) om geen bewogen, onscherpe foto's te krijgen.  Vb: een 200mm lens = 1/200s minimum sluitertijd.  Bij een 400mm wordt het dus 1/400s. Als het licht het toelaat, kan je natuurlijk sneller gaan. Haal je die minimale sluitertijd niet, dan moet je spelen met je diafragma (grotere opening, wat je scherpte diepte veranderd ) of je iso verhogen (wat de kans op digitale ruis groter maakt)... Sommige camera body's hebben een ingebouwde beweging reductie (Pentax, Sony), die hebben dan weer een of meerdere lichtstopje's in hun voordeel natuurlijk.  Maar als je al een camera van merk X hebt, en al wat geinvesteerd hebt in (meestal dure) lenzen, dan is de overstap naar een ander merk niet zo evident... In fotografie moet je veel keuzes maken hé

Dwergjes

Vergeet-me-nietjes

ook al zijn het maar dwergjes

staan hun mannetje

We veranderen even van decor, op de vensterbank van onze slaapkamer heeft mijn vrouw een grote verzameling cactussen en vetplantjes staan. Had ik al verteld dat mijn vrouw liefhebster is van cactussen ? In onze inkom hal staat een monster cactus van bijna 3 meter hoog, met naalden van 4 a 5cm, die je echt met een stevige tang moet afknijpen. Als een inbreker daar door moet...  liever hij dan ik . Maar enfin, ik wijk weer af...

Het licht van de ondergaande zon in onze slaapkamer is altijd al mooi geweest. Er staan (nog !) geen huizen in de weg, het warme zonlicht kan ons raam zonder hinder bereiken ! Ideaal licht dus om wat vetplantjes en cactusplanten te fotograferen. Ons raam is op 10cm van de planten, maar door de minieme scherptediepte heb ik daar echt geen last van . Soms heb ik lens flare, veroorzaakt door de reflecties van het zonlicht in ons dubbel glas ruiten, maar dit gebeuren ervaar ik hier als een meerwaarde in het bokeh van mijn foto.

Als je het fenomeen "lens flare" niet kent, meer info daarover op:  Lens-flare

Al bij al komt het me goed uit dat onze ruiten wat stoffig waren van die laatste regenbui. Het mooiste licht komt door vuile ruiten, wist je dat ?  Je moet maar eens kijken in een oud huis, of een oude kerk, met vuile brandglasramen of ruiten... Het zachte diffuse licht dat daar doorstraalt is echt super !

Onze cactusjes genieten van het warme avondlicht...

De naam van deze plant ken ik niet (interesseert me ook niet eigenlijk), wat ik wel weet is dat het een bijzondere fotogenieke vetplant is, waar ik al tientallen foto's van heb gemaakt.  De 'oude' uitsteeksels drogen gewoon uit en vallen er na een tijdje af, om zo plaats te maken voor nieuwe stekelige 'hoorntjes'. Deze vetplant is zo fragiel, dat op de dunste hoorntjes het zonlicht er bijna doorschemert. Heel mooi vind ik.

Vetplantjes

Een paar vetplantjes

groeien vrolijk hun leven

 la vie en rose

We eindigen dit logje met een andere bloemensoort die ik ook fascinerend vind... De orchidee

Voor mij is deze bloem als een charmante verleidster, heel subtiel van kleur en vormen...

Orchidee

Lieve orchidee

op vleugels van een vlinder

vlieg je weg van mij

Zo, we zijn weer aan het eind van 'Het kleine wereldje' blogje gekomen.

Weer een Macro logje zonder insecten... Dat moet kunnen hé ? De natuur in onze onmiddellijke omgeving bied ons genoeg om verwonderd over te mogen zijn

In volgend blogje publiceer ik ... tja, wat ??  Enfin soit, we zien het dan wel .. (ff wat sluikreclame maken voor mijn eigen blogwinkel mag hé )

'k hoop dat je genoten hebt van mijn lente macro fotografie en wat diy haiku woordjes .

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Maar aub, houd het netjes

Salukes, en graag tot wederzien

Dirk