Fotografie , mijn lang leven

Als je dacht om vandaag lekker van de magische zonsopgang boven op de vulkaan te genieten...tja, dan zal je nog wat geduld moeten oefenen (Wat een ettertje ben ik toch  hé )

Vandaag  genieten we van het kleine wereldje, diep in de Dordogne, meer bepaald in La combe, dichtbij Les Eyzies de Tayac en Montignac. Het centrum van de oudheidkunde en archeologie. De wereldberoemde grotten van Lascaux zijn hier niet veraf.  Les Eyzies de Tayac is zeker bekend om zijn cro-magnon mens... De cro-magnonmens is de naam voor de prehistorische mens uit het Laat-paleolithicum waarvan in West-Europa fossiele resten en gebruiks- en siervoorwerpen van steen, bot en ivoor zijn gevonden. De cro-magnonmens behoort tot de huidige en enige nog levende mensensoort, Homo sapiens. De naam is afgeleid van de naam van een abri bij Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil in de Franse Dordogne. Soms wordt de cro-magnonmens beschouwd als een ondersoort waarvoor de namen Homo sapiens diluvialis of Homo sapiens cromagnonensis in gebruik zijn, maar de meeste wetenschappers zijn het erover eens dat Homo sapiens nooit ondersoorten heeft gehad en dat de cro-magnonmensen "gewone" moderne mensen waren. Nota: 'Cro Magnon is een naam die verwijst naar een grot in de streek van de Dordogne waar de restanten van prehistorische mensen zijn gevonden. Meer bepaald in een graf waar de overledenen werden geëerd met allerlei voorwerpen en bloemen. Deze geschenken duiden zeker op een graad van beschaving en hoger bewustzijn van de mensen van toen.

Tot zover deze prehistorische weetjes

We duiken het kleine wereldje in met een geel zwart insect... Zou dit de 'wapenvlieg' kunnen zijn ? (Oxycera meigeni) , het beestje was ongeveer tussen de 15 en 20mm lang en zat rustig nectar te slurpen, zo kon ik het insect mooi scherp vereeuwigen met de 180mm lens.

De Beemdkroonschildwants (Carpocoris Fuscispinus) kwam ik daar veel tegen. Eigenlijk is dit een heel fotogeniek beestje, vind je niet ?  .

Voor mij is macro fotografie niet zomaar het fotograferen van het kleine wereldje. Het is ook een constant zoeken naar een mooie beeldhoek, een leuke compositie, hoe kan ik het insect of bloem of... enz mooi op de voorgrond krijgen zonder een storende achtergrond, hoe kan ik bepaalde elementen in het 'landschap' laten meespelen in de compositie, ze gebruiken als lijnen die zwaartepunten in de foto kunnen dragen of zijn...Hoe kan ik mooie en aantrekkelijke foto's maken van die kleine, soms voor ons menselijk oog onzichtbaar kleine wezentjes... Hoe kan ik dat kleine wereldje 'groots' laten worden...  Mij zal je nooit horen zeggen dat macro fotografie gemakkelijk is... 't is soms zelfs heel moeilijk, je moet meestal werken onder moeilijke omstandigheden (laag bij de grond, liggen, op je knieën, enorm veel geduld hebben, enz) Je "modellen" zitten bijna geen moment stil en doen nooit wat jij wil dat ze zouden doen . Vergeet al die automaat knopjes op je camera, alles 100% op manueel is hier de boodschap ! Als je denkt dat zo werken ondoenbaar is... probeer zelf maar eens, je zal wel zien dat het niet echt moeilijk is en dat het eindresultaat beter is dan al die automaat standjes . 

Macrofotografie... 't is en blijft steeds een fantastische uitdaging voor mij. Volgens mij moet je erdoor 'gebeten' zijn, anders houd je het niet vol in deze discipline.

Driekleur

Een kleurige wants

in de Belgische driekleur

zoekt het hogerop

Deze sprinkhaan , ik denk dat het een 'krasser' (Chorthippus parallelus) is, zat me de hele tijd wantrouwig te bekijken, toen ik heel voorzichtig en enorm traag bewegend een mooie compositie voor hem uitzocht... en steeds maar hopen dat het beestje blijft zitten (ik heb al vele duizenden foto's zo verknald omdat het beestje het voor gezien hield en wegsprong...).  Een klassieke gulden snede is altijd mooi meegenomen dacht ik . Voor wie het nog niet weet... voor macro foto's in de natuur gebruik ik nooit een statief. Eer je dat lomp geval hebt opgesteld zijn alle insecten al lang gevlucht

Een kleine sprinkhaan die ik best wel grappig vond

Het beestje leek zich te verstoppen achter een grashalm. Gelukkig kon ik met de 180mm macrolens dit tafereeltje van op een min of meer comfortabele afstand fotograferen. 

Verstoppertje

Een bruine sprinkhaan

wil verstoppertje spelen

achter een grashalm

Kevers heb ik altijd al sympathieke beestjes gevonden. Eigenlijk zijn het levende tanks...

Ooit heeft iemand berekend dat een echte oorlogmachine tank met een chitine schild zo dik als de pantserstaal dikte van die tank onverwoestbaar zou zijn voor vijandelijk geschut... Met wat houden sommige mensen zich bezig hé ?

Volgens mij is onderstaand kevertje een soort of ondersoort van de mestkever. Ik baseer me daarvoor op zijn/haar brede schenen met zaagbladachtige rand en het duidelijk gerand borstschild.

Geboeid keek ik toe hoe het dappere diertje naar boven klom... zou het beestje dat onoverkomelijke kruispunt van de 2 tegen elkaar schuivende riethalmen kunnen overbruggen ?

En ja hoor !!  Na een flinke worsteling van zeker een dikke minuut kroop het kevertje over die voor hem/haar enorme hindernis !

Overwint

Een kleine kever

overwint hindernissen

door zijn koppigheid

Vlinders zijn steeds heel dankbare modellen in het macro wereldje... In de heel vroege ochtend, als de beestjes nog onbeweeglijk koud en nat zijn van de dauw, kan je de beestjes heel kort bij benaderen met een relatief korte macrolens (60 tot  90mm). Maar eens mens slaapt graag eens uit op vakantie hé   (én...  ik vind foto's van vlinders behangen met dauwdruppels niet echt mooi... ik zie de beestjes liever heel actief, wat natuurlijk heel wat moeilijker is om ze te fotograferen, ze zitten nooit echt stil en bewegen voortdurend... )  

Dus, later op de dag, als de vlinders opgewarmd en gedroogd zijn door de zon, zijn ze heel alert en moet je echt wel een langere (en snelle!) macrolens hebben, omdat je die extreem alerte & schuwe beestjes dan 'veilig' vanop een langere afstand kan fotograferen. Hiervoor gebruik ik een 180mm macrolens met een 1.4x of 2x teleconverter op de aps-H sensor van de 1D mark 4. Een uitmuntende combinatie ! Je kan ook een 300 of 400mm prime lens gebruiken natuurlijk, dan kan je nog van verder werken. Maar met dit soort lange lenzen verlies je het 1:1 voordeel van echt macro  glas ! 't is altijd wikken en wegen in de fotografie... Elk voordeel wordt genadeloos afgestraft met een of ander nadeel !

Met de 180mm macro + 1.4 teleconverter kon ik een subtiele achtergrond behouden op f4 voor dit rustende 'blauwtje' , ergens aan de bosrand van een eikenbos...

En daar is ie weer, onze reeds meermaals gefotografeerde Beemdkroonschildwants (Carpocoris Fuscispinus).

Dit beestje, samen met een andere Beemdkroonschildwants,  waren heel druk bezig met hun toekomstig nageslacht... ik voelde me een indringer... een ordinaire gluurder bij dit intieme gebeuren...   Maar de meedogenloze paparazzi fotograaf in mij nam het toen over

Vade et multiplicamini... Ga en vermenigvuldig u , deze gevleugelde uitspraak horen we bij elke huwelijk inzegening.  In het insecten wereldje is dat niet anders hé ?

Natuurlijk voelde ik me hier geen perverte gluurder (of wat dacht je ? ) , ik vond het zelfs heel interessant om dit heuglijk gebeuren vanop een ereplaats te mogen zien. 't leven baant zich een weg !

Vermenigvuldig

Eitjes en zaadjes

Ga, vermenigvuldig je

zorg voor nieuw leven

We blijven nog even bij onze Beemdkroonschildwants , als afsluiter voor vandaag...

Nadat het beestje zijn/haar biologische verplichtingen van het veiligstellen van toekomstige  Beemdkroonschildwantsjes had voldaan, kroop het naar boven in de bloemstruik, bleef daar wat ronddraaien en ging tenslotte zitten...  Minutenlang bleef het diertje daar zitten kijken ... roerloos, stil...  Keek het naar het groenere gras daar wat verder ? of... Kunnen insecten 'denken' ?, zo mijmerde ik  ... nu ja... waarom niet he ?  Het insecten leven is gedreven op puur instinctief en/of evolutionair gedrag tot het overleven van de soort ? Of is er meer ?? Zouden insecten (of een (groeiend ?) deel ervan) een "hoger bewustzijn"  ontwikkeld hebben waar we ons (als mens) geen enkele voorstelling van kunnen maken ? . Er zijn reeds vele 'sociale' ontwikkelingen ontdekt bij bijen, mieren, termieten, enz...  Mijn idee hieromtrent: Geef het leven de kans en het ontwikkelt zich wel, ongeacht welke vorm of norm. 'Leven'  in zijn pure vorm is steeds gebaseerd op 'overleven'... de sterkste, slimste, rapste, enz zijn, gewoon om te overleven...  Evolutionair de meeste kansen bezitten om te blijven bestaan en die sterke genen doorgeven aan je nageslacht...  Dat is het leven in een ruwe notedop...

Nu ja, op onze blauwe planeet is de toekomstige evolutie van 'leven' wel een tikkeltje bedreigd door een handvol krankzinnige idioten met veel te veel macht zoals Trump , Kim Jong-un, Erdogan, Poetin, Htin Kyaw, enz...

Wij als kleine mensjes kunnen alleen maar lijdzaam toekijken hoe de wereldpolitiek bergaf raast...

Ofwel leven we gewoon verder en genieten van elk moment... ik ga voor dit laatste

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

'k hoop dat je van mijn macro fotografie en haiku woordjes van eigen kweek hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens in 't volgende blogje

Dirk

In het vorig blogje had ik je beloofd dat we vandaag over de rand van de vulkaan Leirhnjúkur zouden klimmen... en vermits belofte schuld maakt ! Voila, hier zijn we dan...

Wie denkt dat een vulkaan een diepe put in de vulkaan berg is, met helemaal beneden pruttelende lava... tja, die denkt hier verkeerd. De top van de Leirhnjúkur is enkele hectaren groot, zeer onregelmatig heuvelachtig, een onaards landschap ,gewrochten en gemangeld door de actieve vulkaan himself ! In dit onaards (én gevaarlijk !) landschap staan als leidraad kleine houten paaltjes met een wit puntje. Die zijn geplaatst door de IJslandse gidsen én de toeristische dienst. Als je de onzichtbare lijn tussen deze paaltjes volgt, dan ben je echt wel veilig hoor. Wijk je van die paden af... tja, dan is de kans heel groot dat je ergens insukkelt of in een grond verschuiving terechtkomt, of in een diepe kloof valt waar helemaal beneden nog wat lava vloeit... Domme waaghalzen die daar een ernstig ongeluk krijgen... tja, voor mij is dat een vorm van 'natuurlijke selectie' . Op hulp via je gsm moet je daar zeker niet rekenen, want daar boven is nul komma nul gsm bereik.  Voorzichtig zijn, je gezond verstand gebruiken én de basis veiligheid regels volgen is dus de boodschap. En genieten van het wonderbare landschap natuurlijk !

Het eerste wat me daar opviel zijn de grijs verkoolde rotsen en aarde... Dit stukje oogde net zoals een houtskool bbq vuurtje met grijze houtskool die langzaam uitdoofde...  Met het verschil dat dit geen houtskool is, maar verbrande en verkoolde aarde en rots ! Kan je nagaan welke immens hoge temperaturen er hier heersen bij een vulkaan uitbarsting !

Het magische rode ochtendlicht streelt de vulkaan vlakten... stel je hierbij het constante luide sissen van de ontsnappende vulkaan gassen voor, de ochtendwind die naargeestig tussen de bergen verkoold puin zweeft...  Het is duidelijk, toen we dit gebied introkken, waren we op de een of andere manier in een andere wondere wereld verzeild geraakt...

Dikwijls moet ik hier denken aan de prachtige titel song uit de TV serie 'Vikings'... Dit soort indringende muziek past perfect in deze bizarre vulkaan wereld... Vikings Thema song

In dit barre kurkdroge vulkaanland zie je ongelooflijke kleuren... Heel in de verte is de zon haar aanval begonnen tegen de laaghangende ochtendnevels... We keken onze ogen uit... Overal waar je maar keek kon je de meest onwaarschijnlijke foto's maken ! Wat een land ! Wooow !

Odin 

Het zou zalig zijn

om Odin op deze berg

tegen te komen

In dit bizarre vulkaan land , waar amper 25 jaar geleden nog de lava vloeide !

De restanten van deze eruptie zijn nog steeds prominent zichtbaar in het woeste land...

De gloeiende kokend hete lava van gesmolten rots en aarde is afgekoeld nu, maar je kan de gestolde stroperige lava stromingen nog steeds goed zien in het landschap...

Ook vind ik de onovertroffen muziek van Pink Floyd in Pompeii echt goed passen bij deze onwerkelijke foto's...  Als je zin hebt, klik maar op deze link en geniet   Pink Floyd Live in Pompeii

Zoals je ziet is de top van de vulkaan vele hectaren groot, in plaats van een klassieke krater, vonden we een onherbergzaam heuvelachtig landschap, bezaaid met diepe kloven en putten, de krachten uit het binnenste van moeder aarde hebben dit landschap gemangeld en opgeworpen... dit zal nog honderden eeuwen doorgaan !

Ballet 

Verkoolde rotsen

en verpulverde aarde

Een onaards ballet !

Hier kan je nog heel goed de gestolde lavastromen zien ...

Onder het onwerkelijk licht van de bijna opkomende ochtendzon voelde dit geheel heel wonderlijk aan...

Zag ik daar niet Odin op zijn edel ros Sleipnir in de rode hemelkleuren voorbij stormen ?  Vele mensen in IJsland geloven nog in natuurgoden, elfjes en trollen... In zo'n wonderbaar land zou ik er op de duur ook in geloven hoor

Nog enkele seconden en de zon breekt  definitief door de wolken en haar warmte laat de ochtendnevels stomen... het was nu ongeveer 5u40 in de morgen. In deze foto krijg je al een heel klein voorproevertje van een echt magische zonsopgang, daar hoog, boven op de vulkaan. De rest van deze foto's is voor een volgend IJsland blogje

Zo, we zijn aan het eind van 'In de vulkaan Leirhnjúkur' , part 2 gekomen.

Dus, zoals gezegd, in het volgende IJsland blogje genieten we van een magistrale zonsopgang, gezien van helemaal bovenop de Leirhnjúkur vulkaan  !

'k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en haiku woordjes van eigen kweek .

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom natuurlijk  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk