Fotografie , mijn lang leven

In het vorig blogje had ik je beloofd dat we vandaag over de rand van de vulkaan Leirhnjúkur zouden klimmen... en vermits belofte schuld maakt ! Voila, hier zijn we dan...

Wie denkt dat een vulkaan een diepe put in de vulkaan berg is, met helemaal beneden pruttelende lava... tja, die denkt hier verkeerd. De top van de Leirhnjúkur is enkele hectaren groot, zeer onregelmatig heuvelachtig, een onaards landschap ,gewrochten en gemangeld door de actieve vulkaan himself ! In dit onaards (én gevaarlijk !) landschap staan als leidraad kleine houten paaltjes met een wit puntje. Die zijn geplaatst door de IJslandse gidsen én de toeristische dienst. Als je de onzichtbare lijn tussen deze paaltjes volgt, dan ben je echt wel veilig hoor. Wijk je van die paden af... tja, dan is de kans heel groot dat je ergens insukkelt of in een grond verschuiving terechtkomt, of in een diepe kloof valt waar helemaal beneden nog wat lava vloeit... Domme waaghalzen die daar een ernstig ongeluk krijgen... tja, voor mij is dat een vorm van 'natuurlijke selectie' . Op hulp via je gsm moet je daar zeker niet rekenen, want daar boven is nul komma nul gsm bereik.  Voorzichtig zijn, je gezond verstand gebruiken én de basis veiligheid regels volgen is dus de boodschap. En genieten van het wonderbare landschap natuurlijk !

Het eerste wat me daar opviel zijn de grijs verkoolde rotsen en aarde... Dit stukje oogde net zoals een houtskool bbq vuurtje met grijze houtskool die langzaam uitdoofde...  Met het verschil dat dit geen houtskool is, maar verbrande en verkoolde aarde en rots ! Kan je nagaan welke immens hoge temperaturen er hier heersen bij een vulkaan uitbarsting !

Het magische rode ochtendlicht streelt de vulkaan vlakten... stel je hierbij het constante luide sissen van de ontsnappende vulkaan gassen voor, de ochtendwind die naargeestig tussen de bergen verkoold puin zweeft...  Het is duidelijk, toen we dit gebied introkken, waren we op de een of andere manier in een andere wondere wereld verzeild geraakt...

Dikwijls moet ik hier denken aan de prachtige titel song uit de TV serie 'Vikings'... Dit soort indringende muziek past perfect in deze bizarre vulkaan wereld... Vikings Thema song

In dit barre kurkdroge vulkaanland zie je ongelooflijke kleuren... Heel in de verte is de zon haar aanval begonnen tegen de laaghangende ochtendnevels... We keken onze ogen uit... Overal waar je maar keek kon je de meest onwaarschijnlijke foto's maken ! Wat een land ! Wooow !

Odin 

Het zou zalig zijn

om Odin op deze berg

tegen te komen

In dit bizarre vulkaan land , waar amper 25 jaar geleden nog de lava vloeide !

De restanten van deze eruptie zijn nog steeds prominent zichtbaar in het woeste land...

De gloeiende kokend hete lava van gesmolten rots en aarde is afgekoeld nu, maar je kan de gestolde stroperige lava stromingen nog steeds goed zien in het landschap...

Ook vind ik de onovertroffen muziek van Pink Floyd in Pompeii echt goed passen bij deze onwerkelijke foto's...  Als je zin hebt, klik maar op deze link en geniet   Pink Floyd Live in Pompeii

Zoals je ziet is de top van de vulkaan vele hectaren groot, in plaats van een klassieke krater, vonden we een onherbergzaam heuvelachtig landschap, bezaaid met diepe kloven en putten, de krachten uit het binnenste van moeder aarde hebben dit landschap gemangeld en opgeworpen... dit zal nog honderden eeuwen doorgaan !

Ballet 

Verkoolde rotsen

en verpulverde aarde

Een onaards ballet !

Hier kan je nog heel goed de gestolde lavastromen zien ...

Onder het onwerkelijk licht van de bijna opkomende ochtendzon voelde dit geheel heel wonderlijk aan...

Zag ik daar niet Odin op zijn edel ros Sleipnir in de rode hemelkleuren voorbij stormen ?  Vele mensen in IJsland geloven nog in natuurgoden, elfjes en trollen... In zo'n wonderbaar land zou ik er op de duur ook in geloven hoor

Nog enkele seconden en de zon breekt  definitief door de wolken en haar warmte laat de ochtendnevels stomen... het was nu ongeveer 5u40 in de morgen. In deze foto krijg je al een heel klein voorproevertje van een echt magische zonsopgang, daar hoog, boven op de vulkaan. De rest van deze foto's is voor een volgend IJsland blogje

Zo, we zijn aan het eind van 'In de vulkaan Leirhnjúkur' , part 2 gekomen.

Dus, zoals gezegd, in het volgende IJsland blogje genieten we van een magistrale zonsopgang, gezien van helemaal bovenop de Leirhnjúkur vulkaan  !

'k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en haiku woordjes van eigen kweek .

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom natuurlijk  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

Dit jaar hebben we ons jaarlijks 'groot' verlof voor de 5de maal doorgebracht in Frankrijk, de Dordogne streek. Meer bepaald in de camping "La Combe".  Dat is een ongelooflijk mooie natuur-beleven camping, ongeveer 10km ver verwijderd van het dichts bijzijnde dorpje "Les Eyzies de Tayac". Deze 'camping' heeft een natuurlijke vijver, gevoed door heerlijk fris bronwater, dat is dan ook hét 'zwembad' van het etablissement . Een oude boom naast de vijver met een stevige koord aan een stoere tak gebonden geeft je de gelegenheid om net als Tarzan, je overhitte lichaam in het heerlijk koele water te slingeren, je mag gerust woeste Tarzan kreten slaken als je in de vijver duikt of plonst, dat zijn ze daar al lang gewoon .  Een camping winkel is er niet, alles is daar gemaakt op 100% rust, ontspanning, genieten, het Zen gevoel heeft duidelijk de bovenhand. 't Leven is daar bijna zoals in een commune uit de vervlogen hippie tijden.  Je vind er dan ook grotendeels heel alternatieve mensen, die heel bewust met de natuur omgaan, veel artistieke, muzikale mensen, Echt iets voor ons dus :-).   Twee weken puur zen gevoel, heerlijk lange dagen waar we erop uit trokken met onze rugzak vol broodjes,wat toespijs (vlees en kaas), half litertje vijver gekoelde witte droge wijn, vijver gekoeld drinkwater , camera's .en macro glas... op weg naar de bossen, de weiden, de vijvers, de beekjes... Als het daar té warm werd (+30 graden), bezochten we oude stadjes zoals ... Tajac, Sarlat, Montignac, Le Bugue, Pirigeux, enz, enz... omdat het tussen de oude dikke stadsmuren relatief koel blijft.   Voor ons is vakantie toch wel actief bezig zijn,  fotografie beoefenen, interessante plaatsen bezoeken en vooral nieuwe dingen ontdekken, onze cultuur wat bijschaven. Zeker niet in een luie zetel gaan liggen of aan een stom zwembad liggen luieren... dat vinden we puur tijdverlies en we vervelen ons dan ook te pletter na 5 minuten inactiviteit . 

Dus trekken we de natuur in, gewapend met de 180mm macro lens... Ga je mee ?

In de zonovergoten Dordogne weiden zie je ontelbare sprinkhaantjes (of zijn het krekeltjes ?) wegspringen als je door hun weide stapt ... Als je dan een tijdje heel stil blijft staan, komen de beestjes nieuwsgierig kijken wat voor gevaarte er door hun weide stapt ... Dàt is het moment waar je als macro fotograaf moet van profiteren . Gelukkig kan ik met die 180mm de schuwe insecten van op een comfortabele afstand fotograferen... Straks schroef ik de 1.4x teleconvertor er nog bij, de Canon 1DMark4 kan dat met groot gemak aan, zelfs met f8 op alle scherpstelpunten !   Voor alle duidelijkheid: Het onscherpe bokeh in deze macro foto's komt rechtstreeks van & door de 180mm macro lens, het is GEEN Photoshop bewerking !

Voelsprietjes

Een klein sprinkhaantje

met zoekende voelsprietjes

kwam even kijken

Ik werk heel graag met de 180mm macro lens, zeker met de 1.4x teleconvertor erop geschroefd, zo kan ik nog wat verder gaan staan om de echt schuwe insecten te 'vangen' in de lens. Als je van de maximale afstand werkt, krijg je foto vanzelf een zacht achtergrond bokeh. Dat vind ik zo mooi van macro, die zachte, fluwelige achtergronden.  Dit klein oranjerood vlindertje (of is het een mot ?) werd heel mooi belicht door het vroege avondlicht dat gefilterd werd doorheen de bos rand, 3 of 4 meter verder. Het beestje is ongeveer 2cm lang... Voor alle duidelijkheid : ik werk nooit met een statief als ik macro doe in de vrije natuur... tegen het moment dat je die lompe driepoot hebt opgesteld, zijn alle insecten reeds lang verdwenen .

Ik was echt verbaasd toen ik dit kleine vlindertje zijn lange "tong" diep in de bloem zag 'boren'... Die 'tong' is warempel 2 keer zo lang als de vlinder zelf ! !   Hoe doen ze het toch hé ?? De natuur verbaast me elke dag weer opnieuw !

Nectar

Met zijn lange tong

slurpt het vlindertje nectar

diep uit de bloem kern

Ik kon er niet genoeg van krijgen... de lange 'tong' van het vlindertje (of is het een mot ?) was een fascinerend raadseltje voor me die dag...  Het vermogen om zo diep in de bloem nectar te zuigen is een wonder van evolutie, maar tegelijk een zwakte... zo dacht ik...  Deze vlinder (mot) soort in volledig aangepast om van deze bepaalde bloem zijn nectar voedsel te winnen. Als deze bloem verdwijnt, dan is deze vlinder ook tot verdwijnen gedoemd... ('t Doemdenken duikt weer op...)

Marc, de 65 jarige eigenaar van de camping (een Gentenaar trouwens !), overtuigd natuurliefhebber en notoir milieu kenner maakt zich veel zorgen over de oprukkende monocultuur bij de grote boeren. Door die monocultuur methodes wordt veel natuur stuk gemaakt, met alle gevolgen van dien...  Als de ene soort verdwijnt, zijn vele andere soorten ook gedoemd om te verdwijnen, omdat ze zich niet zo snel kunnen aanpassen. Er is nog veel werk aan de winkel... mondiale vervuiling, mondiale opwarming , monocultuur in onze velden...

In Vlaanderen is het Dambordje relatief zeldzaam geworden... zo heb ik gelezen op de Wiki pagina's... (Hoe zou dat toch komen he ? )

Dus, kan je je mijn verbazing inbeelden toen ik echt omringd was door massa's Dambordjes in La Combe !

In een heel grote open plek, in een enorm uitgestrekt eikenbos, kon ik deze dambordjes op mijn gemak bewonderen

Noot: Ik heb veel opzoekingswerk gedaan en ben bijna zeker dat dit een Dambordje is. Als je denkt dat het een andere vlindersoort is, aarzel niet om me dat te melden. Ik heb zeker de wijsheid niet in pacht en leer graag iets bij

Deze foto locatie was dan ook minstens 15 km verwijderd van elke vorm van beschaving....  Btw, 1 hectare bos kost je daar 5000€.... ik zever niet hoor !  Ik ken Vlamingen die daar 2 of 3 hectare bos kopen, een stuk ervan rooien om er dan een leuk huis op te bouwen,  met de bedoeling om daar later een B&B van te maken... Je zit dan wel op minstens 10km van de meest dichtbij zijnde (minuscule) dorps winkel en bijna 20km van een grote Inter Marché waar ze alles hebben.  Maar je hebt daar wel het voordeel van de intense rust :-)  én prachtige sterren hemels in de niet door stadslicht vervuilde nachten !

Sprinkhanen (of zijn het krekels ? ) zijn eigenlijk heel mooie wezentjes. Je moet soms wat moeite doen om ze te ontdekken, want ze zijn verdorie heel goed verstopt, zeker door hun briljante schutkleuren... Maar de aanhouder wint   Heel langzaam bewegen is de boodschap hier, als ik het diertje in zijn lengte profiel kan krijgen, profiteer ik van een mooie algemene scherptediepte !  Deze onbeweeglijke rakker zat  daar 1.5cm lang te wezen , zo had ik het beestje ingeschat ...

Grote lens

Roerloos en heel stil

zat een sprinkhaan te kijken

in mijn grote lens

Een gehavend Dambordje... Dit tere wezentje heeft duidelijk al heel wat doorstaan in zijn/haar korte leven...

Dit beestje vond ik aan de rand van het eikenbos, in de schaduwen fladderde het heen en weer...

't geheel deed me denken aan het meeslepende lied,  Verdronken Vlinder van Boudewijn De Groot (klik maar op de link hoor, 't is gratis en voor niets én virusvrij)

De familie & het geslacht der Wantsen is heel groot... je komt ze tegen in alle kleuren én ook in vele geuren !  We houden het vandaag op de kleuren... Meer bepaald op de Beemdkroonschildwants (Carpocoris Fuscispinus).  Ik hoop terug dat ik de juiste benaming voor dit insect heb gevonden. 'k heb redelijk wat moeite gedaan om naar wat ik denk correcte informatie aan te bieden, maar nogmaals... 'k ben geen bioloog of entomoloog, dat is allemaal wat Latijn of Chinees voor mij. Dus, als je het echt beter weet dan mij, aub, vertel het me en ik zal je oneindig dankbaar zijn . Je kan het me onopgemerkt voor iedereen vertellen,  door op 'contacteer mij' te klikken...

Wat ik zo leuk vind aan dit kleurrijk beestje, is het feit dat het onze Belgische driekleur met zich meedraagt.

Om af te ronden voor vandaag... een kleine sprinkhaan ... een klein brutaaltje die me vrij en frank zat te begluren... de rakker toch !  De slagschaduw van zijn pootjes op het flinterdunne groene rietgras had hem verraden

Chitine

Dat sterke pantser

van keiharde chitine

beschermt het insect

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

'k hoop dat je van mijn vakantie macro fotografie en haiku woordjes van eigen kweek hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens in 't volgende blogje

Dirk